Zuid-Tirol is geen Italië

‘Sudtirol ist nicht Italien!’ Wie vanuit Oostenrijk over de Brennerpas Italie binnenrijdt, zal deze leus nog regelmatig op huizen of spandoeken aantreffen. Na de Eerste Wereldoorlog, waarbij het eerste land tot de verliezers en het tweede tot de overwinnaars behoorde, werd Tirol in tweeen geknipt en werd de zuidelijke helft Italiaans, zonder dat de bevolking hierop enige invloed had. Mussolini streefde vervolgens naar Italianisering, die uitmondde in de voor Zuid-Tirolers onmogelijke keuze tussen het opgeven van hun woongebied of hun identiteit. Na 1945 leidde de onvrede met de Italiaanse weigering om daadwerkelijk zelfbestuur toe te kennen tot radicalisering, die zelfs resulteerde in bomaanslagen. Pas dankzij het autonomiestatuut van 1972, het afnemende centralisme en het verdwijnen van de Europese binnengrenzen werd de angel uit het conflict gehaald. Als Rome ver weg is en Innsbruck dichtbij, wordt de vlag die op de Brenner wappert van minder belang. In Zuid-Tirol is niet Italie! toont Thomas H. von der Dunk dat gevoelens van eenheid en identiteit niet kunnen worden opgelegd door een nationale regering. Daarmee snijdt hij – denk aan de strijd voor Catalaanse onafhankelijkheid – een uiterst actueel onderwerp aan.